HIZLARIAK 2024

Alejandra Oviedo. Bogotan jaio zen, Kolonbian. Artista bisuala, bere eguneroko bizitzako istorioak, lekuak, objektuak eta pertsonak marrazten eta brodatzen ditu. Egiten duen guztian, eragin handia izan du bere herrialdeko kulturak, koloreek, musikak, janariak eta pertsonek. Brodatzeak asko eman dio, pazientzia izaten irakatsi dio, hariekin hitz egiten eta adierazten, jende berria ezagutzen, hausnartzen, barrua zaintzen eta aurkitzen.

Ilustrazioa eta brodatuak irakasten ditu Casatintan, eta hariaz bestelako materialekin esperimentatzen du, papera edo metala esaterako. Harea marraztea ere gustatzen zaio, eta gero oinekin ezabatzea.

Andrea Ganuza (Iruñea, 1988) Bere praktika artistikoa narrazio grafikoan eta marrazkian oinarritzen da, komikiaren hizkuntzaren mugen hedapenarekin esperimentatuz eta arte garaikidearen diziplina gisa ulertuz. Poesiatik hurbil dagoen hizkuntza eta umore zorrotza erabiliz, bere esperientziak erabiltzen ditu zeharkatzen gaituzten ardatzetan arreta jartzeko: arlo sozialean, politikoan eta emozionalean. Marrazkia hizkuntza denez eta testuinguruaren eragina duela abiapuntutzat hartuta, mundua ulertzeko modu ezberdinak bilatzen ditu etengabe Andreak. Jakin-min horrek mundu osoan zehar bidaiatzera eraman du, beka eta egoitza artistikoei esker. Bere lanean eragina izan dituzten tokietako batzuk Bartzelona, Bilbo, Bristol, Angoulême, Quebec, São Paulo eta Medellin dira, non "Atrviésame", bere lehen eleberri grafikoa 2023an autoeditatua.

Bere prestakuntza eta lana Akademiaren barruan eta kanpoan garatzen da, espazio ofizialetan eta kontrakulturarekin, grafikarekin, fanzinearekin eta DIYrekin lotutako jaialdietan txandakatuz. Bere marrazkiak Museo Reina Sofía, CentroCentro edo La Parcería (Madril), Fundación Suñol, Galería Policroma (Bartzelona), Azkuna Zentroa (Bilbo) bezalako espazioetan erakutsi dira eta Nafarroako Museoaren bilduman aurki daitezke. Bakarkako praktika artistikoaz gain, hainbat proiektu kolektibotan parte hartu du, adibidez, La Zurda espazio independentean, Iruñeko PUMPK Autoedizio Jaialdian, NENAZAS kolektibo feministan edo Medellingo (Kolonbia) Tormenta kolektiboan. Gaur egun Iruñean bizi eta lan egiten du.

Araiz Mesanza Oslon (Norvegia) bizi eta lan egiten duen euskal ilustratzailea da. Arte Ederretan lizentziatua da Euskal Unibertsitatean (Bilbo, Espainia) eta Ilustrazioan espezializatu zen Escola Massanan (Bartzelona, Espainia). Duela gutxi Diseinu Grafikoan eta Ilustrazioan masterra egin du Osloko Arteen Akademia Nazionalean (Oslo, Norvegia). Mesanzak freelance ilustratzaile gisa lan egiten du, haurrentzako liburuekin, ilustrazio editorialarekin eta komikiekin, eta interes berezia du autoedizioarekin eta inprimakiekin. Iaz Toki Press sortu zuen, autoedizioarekin esperimentatzeko gunea, liburuen eta inpresioen arteko mugekin, zerk definitzen duen zeinek eta noraino gaindi ditzakeen muga horiek. Komikiak, narratibak, diseinua eta formatuak esploratzeko leku bat, bere esperientziak bakarrik mugatzen duena.

Alejandro Moreno Marínek diseinu industriala ikasi zuen eta argazkigintzan espezializatu zen Kolonbiako Unibertsitate Nazionalean (2016). Liburuak editatu, arropa egin, objektuak diseinatu eta kaleak margotu ditu. Bere denbora guztia irudiaren aukera narratiboen, baliabide eta materialen esplorazioaren inguruan eman du. Erakusketa kolektiboetan parte hartu du Bogotan eta Londresen (2016, 2019, 2020, 2021, 2023 eta 2024), eta bakarkako erakusketetan Bogotan eta Medellinen (2023). Haren argazki-lana Photographic Museum of Humanity (2019), Revue 6 mois (Frantzia, 2021) eta Yogurt Magazine (Italia, 2020, 2021) argitalpenetan aipatu da.

Gaur egun, ehungintzako materialetatik abiatuta sortzen ditu artelanak. Fotoliburuen edizioan egindako lanari esker, irudien eta horiek jasaten dituen materialaren arteko interakzioaren bidez eraiki daitezkeen narratibekiko interes berezia garatu zuen. Kontzeptualizazio-prozesuak eta erabiltzen dituen bozetazio-metodoek praktika artistiko tradizionalekin, hala nola marrazketarekin edo pinturarekin, zerikusi handia duten arren, brodatua, ehuna eta patchwork bezalako teknikak erabiltzeak materialak zehaztutako aukera espezifikoak eskatzen ditu. Paper-zuntzetatik ehun-zuntzetara igarotzeak esan nahi du ezusterako prest egotea, ehunen izaerak berak baldintzatzen eta zehazten baititu irudiaren ezaugarriak.

Bere obra izandako sentimenezko esperientziaz elikatzen da; ez du gertaera edo arazo nabarmenetatik bilatzen, baizik eta egunerokotasunean dagoen ohiz kanpokoa arakatzen du. Interesatzen zaizkion gaien artean ikonografia erlijiosoa, kultura materiala eta produkzio grafiko herrikoia daude. Eguneroko materialetan eta tekniketan ekarpen garrantzitsua aurkitzen du bere lanak sortzeko, haien balio artistikoa berriro adierazi eta aplikatzeko eta haiekiko interakziorako modu berriak proposatuz. Tradizioz etxeari lotutako teknikak erabiliz, adibidez, brodatu eta ehuntzea, metodo horiei buruzko narrazio konbentzionalak zabaldu nahi ditu.

Bea Lema komikigile eta ilustratzailea da, brodatua eta ehuna ere erabiltzen ditu bere irudiak helarazteko euskarri gisa. Bere lanak, gehienetan autobiografikoa da, eromenarekin, traumarekin, familia-harremanekin, erlijioarekin eta herri-erritoekin zerikusia duten gaiak jorratzen ditu. 2018an "O Corpo de Cristo" argitaratu zuen, A Coruñako Diputazioaren XII. Castelao Saria jaso zuena eta Frantzian, Italian eta Portugalen ere argitaratu dena aurten. 
Proiektuak 2022an Maison des Auteurs-en eleberri grafikoaren erresidentzia egiteko beka jaso zuen Acción Cultural Española (AC/E) eta Cité internationale de la bande dessinée et de l’image-ri esker, Frantziak Espainian duen enbaxadaren laguntzarekin. 2024an “France TV – Punikoaren Saria” jaso zuen lan honengatik, Angoulêmeko komiki jaialdian, mundu mailan erreferentea den ekitaldian.
 

Elizabeth Builes Medellinen jaio zen. Natura ikusizko narraziotik aztertzen jardun du. 2013an, Ilustrazioko Tragaluz Saria irabazi zuen, eta, sari horri esker, Melba Escobar idazlearen "Johnny y el mar" liburuan parte hartu zuen, zeinek Municheko (Alemania) Nazioarteko Gazte Liburutegian sartu zuten. Kolonbiako eta Latinoamerikako hainbat argitaletxetan argitaratu du. Bere laguntzaileek, Piñatak eta Carambolok, marrazki-egun luzeetan laguntzen diote eta itsaroten diote korrika egitetik etxeratzen denean.

Martín Ramón Espacio Moebiusen zuzendaria da, eta, iraganean, Moebius Liceorena, komikien eta marrazkien argitaletxe eta galeriarena. 2007an hasi zenetik, sektorean erreferente bihurtu da Liniers, Isol, Carlos Nine, José Muñoz, Martín Pérez, María Luque, Gustavo Sala eta Lucas Varela artistekin egindako lanari esker. "Chikismiqui" aldizkaria bezalako lanak argitaratu dituzte mundu osoko emakumezko artista gazteen talentuari buruz, edo "Ábreme" LGTBIQ+ antologia, edo Powerpaola bezalako autoreek beraiek inprimatutako fanzineak.

2014tik 2018ra Palermoko Unibertsitateko Komiki Jardunaldien antolatzailea izateaz gain, 2017tik 2019ra La Revistería Cómics aldizkariko komisarioa ere izan zen, 2019an San Diego Comic-con munduko komiki denda onenaren Eisner saria jasoz. Gainera, Tren Moebia eta Radio Moebia proiektuen sortzaile eta koordinatzailea da, gaur egun argitaletxe eta erakusketa lanekin batera.
 

Rina Zavaglik 2008an sortua, Martel Galeria, anbizio bera duten artistei laguntzeko asmoz egin zuen: lurralde berriak esploratzeko eta adierazpide desberdinak (ilustrazioa, pintura, komikia, animazioa...) bereizten dituzten mugak haustuz. Komikiaren garrantzia baieztatzen eta bere erakusketetan eskubide osoko forma artistiko gisa sustatzen duen lehen galerietako bat da.

Arte grafikoen aberastasuna eta aniztasuna irudikatzeaz kezkatuta, Martel Galeriak nazioarteko artista ospetsuei lagundu die, hala nola Art Spiegelman, Robert Crumb eta Lorenzo Mattottiri. Hala ere, maila guztietako sortzaileei lekua egitean ere zentratu da. Dominique Goblet, Anke Feuchtenberger edo Nina Bunjevac aitzindarien lanak eta Emil Ferris, Brecht Evens eta Yann Kebbi talentu berrien lanak nabarmentzean, galeria espektro estilistiko eta narratibo zabala hartzen ahalegintzen da. Lankidetza anitz horiei esker, nortasun bakarra garatu ahal izan du, eta, aldi berean, arte grafikoen jarraitutasuna indartu du, zatitze orotarik gabeko horizonte berri baten sorkuntzan parte hartuz. Sortu zenetik, arte azoka garrantzitsuetan parte hartu du galeriak, hala nola Frantziako Drawing Now eta Art Paris azoketan. Bere artisten sormena suspertzea lortu du, proposamenak berritzeko aukera emanez.

Urteetan zehar, Galerie Martelek nazioarteko museoek garatutako proiektuetan parte hartu du, esate baterako, Centre Pompidou (Frantzia), Bibliothèque nationale de France, Santa Giulia di Brescia Museoa, Palazzo Blue (Italia) eta Cartoon Museum Basel (Suitza) museoetan; baita beste erakunde batzuekin ere: Fondation Cartier pour l 'art contemporain, Bibliothèque publique d' information, Cité internationale de la bande dessinée et de l 'image d' Angoulême eta Fondation Louis Vuitton. Marrazketa garaikidearen esparruan gero eta nortasun handiagoa duen galeria honek erakusketa gune berri bat inauguratuko du 2024ko irailean Bruselan, arte garaikidearen hiriburu nagusia.